Het begint met een zicht op de Beckington Road, die er – zoals het een echte Engelse straat betaamt – nat en verregend uitziet. Al gauw vluchten we naar binnen waar je al meteen een indruk krijgt van de ‘Englishness’ van dit huis: een dik tapijt in de gang en bloemetjesbehang. We lopen de living in, met nep-haard nummer één, een TV die nooit opstaat, een DVD-speler die niet werkt en een zetel die we er met vier vrouwen naar binnen hebben gewerkt. Hier zitten we nooit, behalve als er bezoek komt. We vervolgen onze weg naar de eetkamer, met nep-haard nummer twee. Dit is de meest Engels aandoende kamer van het huis. Richt u uw aandacht vooral op de antieke servieskast (met de roze en paarse bloemen in roze water), het al even antieke bureau en de oude familieportretten aan de muur. De moderne Ikea-tafel die u heeft gezien in de hoek is – u raadt het al - van mij. Vervolgens begeven we ons naar de keuken. Laat u onderweg uw oog zeker even vallen op de typische HarryPotter-bezemkast in de gang. We lopen de keuken in, waar u een rij kookboeken ziet en waar mijn net gedane afwas nog staat af te druppelen. Aan de keuken grenst de vaste verblijfplaats van Rachels drie cavia’s, die zich weigerden te vertonen. Ik neem u even mee naar buiten, naar het tuintje met het tuinhuisje met het hoefijzer, het stenen standbeeldachtige ding in het midden, en vervolgens vestig ik uw aandacht op de figuurtjes en de theepot tussen de planten (waarschijnlijk nog van de vorige bewoner). Snel vluchten we terug binnen, want het regent nog steeds. We lopen nu naar boven via de pluchen trap, vanwaar we een prachtig uitzicht op de WC hebben. De badkamer blinkt door mijn noeste arbeid, en het bad lijkt veel groter dan het is. Leunt u even naar buiten uit het badkamerraam om de tuin van de buren te bespieden. Volgt u mij nu verder. De gesloten deur die u ziet is Rachels kamer, waar we niet naar binnen gaan uit respect voor haar privacy. Het kleine kamertje dat u nu ziet is het logeerkamertje (hint nummer één) waar ik mijn was te drogen hang. Vervolgens lopen we mijn kamer in, met het voor de gelegenheid netjes opgemaakte bed, waar mijn poetsdoekje hangt te drogen op de verwarming. Het magnifieke uitzicht is magnifiek verpest door het slechte weer, dus daar post ik wat fotootjes van, genomen op een heldere dag. Als laatste ziet u mijn bureau met wat papieren en boeken als getuige van mijn studenten-ijver, een fris mandarijntje, mijn boekenkast en de wereldkaart waar ik vaak voor sta weg te dromen.
Nee, mij krijgt u niet te zien, tenzij stukjes van mijn vinger en een perongelukke glimp in de badkamerspiegel. Dan moet u zelf maar komen ;) (hint nummer twee)
Klikken maar!
Boven op de Redcatch Road: je ziet het Victoria Park en en een stuk van de stad. Ik woon in een zijstraat aan de linkerkant.
Uitzicht vanuit mijn slaapkamerraam. als je goed kijkt zie je de Clifton Suspension Bridge!
Nog meer uitzicht. Als het donker is zie je een zee van lichtjes!
Op een heuvel op 5 minuutjes wandelen...
Op diezelfde heuvel.
