Stroomversnelling

Het verbaast mezelf soms nog hoe mijn leven de laatste maanden echt in een stroomversnelling is gekomen. Alles is erg snel aan het gaan nu. Het eerste jaar (=voorbereidingsjaar) van mijn doctoraat is nu reeds bijna voorbij. Ik heb bijvoorbeeld de ethiek-procedure volledig doorworsteld, enkele vakken afgerond en lezingen gegeven in Dublin, Bristol en Denemarken. Het is ook het moment om publicaties te beginnen schrijven in wetenschappelijke tijdschriften. Allemaal dingen waar ik een jaar geleden totaal nog geen kaas van had gegeten!

Wanneer ik in Bristol ben ga ik vier dagen per week naar het Centre for Deaf Studies: aan mijn bureau werken, overleggen met mijn promotor enzovoorts. Er zijn veel personeelswissels en elk jaar zijn er andere mensen op CDS. Ik verhuis in september naar een ander bureau daar: dan zitten we samen met alle doctoraatsstudenten in één ruimte. Intussen ben ik ook 25 geworden en wonen we met drie vrouwen in plaats van met twee in het huis op de heuvel en ben ik verhuisd naar een kleiner kamertje.

Andere omzwervingen hebben me nog voor een maand naar mijn lief in India gebracht waar ik ook weer indrukken kon opdoen over de plaatselijke (doven)scène en naar Bolivia om een Vlaamse groep dove jongeren te begeleiden op een uitwisselings(bouw)kamp.

Momenteel ben ik in Belgie en het is zalig om terug met mensen in te halen in heel Vlaanderen, en tussendoor probeer ik wat thuiswerk voor de unief te doen. Dan terug naar Engeland voor een maand met ‘uitstapjes’ naar Finland en Nederland om opnieuw lezingen te geven en in oktober gaat het echt beginnen, mijn doctoraatsonderzoek in Ghana. Mijn studiebeurs is intussen ook ‘volledig’; ik heb via enkele kleinere beursjes nu effectief genoeg geld bijeen om mijn onderzoek volledig te financiëren en af en toe ook naar een congres te kunnen.

Wat ik nu eigenlijk wil zeggen: er gebeurt zoveel en ik heb minder en minder de neiging om erover te bloggen. Maar dat ik nu in België ben en mensen me vertellen dat ze effectief mijn blog lezen, stimuleert mij wel om er toch mee door te gaan. Bloggen blijft leuk en uitdagend. Maar misschien verander ik lichtjes van koers en zullen er meer en meer serieuse (maar hopelijk niet saaie ;)) postjes komen over leuke/interessante cultuurverschillen, onderzoeksperikelen en dilemma’s etc. Kortom, de blog van een dove antropoloog :-).