Waar in 't bronsgroen eikenhout....

...'t Nachtegaaltje zingt; Over 't malsche korenveld, 't Lied des leeuwriks klinkt; Waar de hoorn des herders schalt, langs der beekjes boord: Daar is mijn Vaderland, Limburgs dierbaar oord!

Serieus Marcel, wacht je op een verslag van mijn fantastische blitzbezoek aan België? Hoe had ik ook durven denken dat ons vaderland niet interessant genoeg is om over te bloggen? ;-) I apologize... Wel, vorige week dus netjes weer op het vliegtuig gestapt, na in de plensende regen een bus te nemen in centrum Bristol. Alweer, ik kan al bijna geen vliegtuig meer zien. Maar toch heeft het ook wel iets hoor, op je eentje de wereld afreizen. Helemaal naar België deze keer. Ik kon niet meer van de opwinding ;-). Ik zat aan het raampje en kon ons mooie landje rustig op me af zien komen. En het was zowaar mooi weer, ons Vlaanderen baadde in het zonlicht en de mooie herfstkleuren. Aangekomen afgedaald in de donkere kelders van Zaventem om een trein te nemen. Genieten van de geuren in de stations (vettige broodjes, wafels), al dat Nederlands op affiches en dergelijke. De Leuvense studentjes observeren die huiswaarts keerden - in Engeland gaan de studentjes niet naar huis in het weekend, maar Vlaanderen is nu eenmaal zo klein, niet? Tegelijk rustig een boekje lezend ‘De student gaat voorbij’ van Aster Berkhof (met dank aan Bie) en ik voelde mij weer helemaal thuiskomen. En vooral: alles is zowaar in euro (alhoewel is dat Vlaams?). En alles is plat! Alles is zo vré-selijk dichtbevolkt! Klinkt alsof ik nog nooit van huis weg ben geweest, maar elke keer als je thuiskomt vallen je toch dingen op.

Mijn weekend dus... euh ja, dat was drukbezet. Een gezellig kwebbelavondje met Brigitta in Hasselt. Een speechke moeten aframmelen bij Rotary in Gent (daarvoor kwam ik dus uiteindelijk, Rotary heef tmijn jaar Bristol gesponsord), naar de dovenclub in Turnhout geweest, Rob zijn handschoenen (met klepkes !) gaan halen in Zonhoven. Van Zaventem dus via Leuven naar Hasselt, de dag erna van Hasselt naar Gent naar Hasselt naar Turnhout, daarna van Turnhout naar Hasselt naar Zonhoven naar Hasselt, en dan weer naar Zaventem via Leuven. Opgestaan in Belgie, zat ik maandagnamiddag alweer in de les in Bristol, mèt wat pakjes Côte d’Or in mijn handen en groetjes van die en van die, die mijn handen verlieten. Blij dat mijn autorijskills en Vlaamse Gebarentaalskills er niet zo belabberd aan toe waren als na Ghana (al kunnen die nog altijd beter, uiteraard). En toch blij om terug aan te komen in Bristol, want zo naar Belgie gaan voelt wel eens goed, maar dit is nu eenmaal mijn jaartje buitenland, en mijn stekje is nu hier :-).