Maar liefst 20 uur…

...heb ik de afgelopen dagen in de bus gezeten. Nee, ik ben niet naar Italië geweest ofzo :-) Afgelopen weekend was er een soort kamp nabij Leeds (centraal-Engeland). Het heeft me acht à negen uur gekost om daar te raken, met een tussenstop en overnachting in Preston. De formule van dat ‘kamp’ was wel leuk. Het was meer een soort camping die ineens verrijst en enkele dagen later weer verdwijnt. Het werd georganiseerd door SignCircle, voor de eerste keer. Ik moet op mijn centen letten dus ging ik als vrijwilliger in de kookploeg. Er werden activiteiten georganiseerd zoals boogschieten, touwklimmen, knutselactiviteiten, toneel, zingen in gebaren enzovoorts. Het was leuk zowel voor kinderen, jongeren als volwassenen. Horende en dove ouders kwam er met hun doof/horend kroost naartoe en er waren dove en horende vrijwilligers die de activiteiten leidden. Jammer dat een deel van deze horende vrijwilligers, jonge tolkstudenten uit Preston, vaak te lui waren om BSL te gebruiken terwijl het net de bedoeling was van het kamp om een BSL-kampomgeving te creeëren. Het was ook wel ineens erg koud geworden maar er hing een vakantiesfeertje. Iedereen zette een tentje op en je kon ofwel zelf koken op een campingvuurtje of de maaltijden gaan eten die de kookploeg (waaronder ik dus ;-)) bereidde.

De avonden waren ook goed gevuld. Er liep een jongen rond waarvan ik dacht van: tiens waar ken ik die zijn gezicht van... Bleek het de gast van SignMark te zijn, een Fins rapgroepje met een dove en horende rapper, en ze hebben een optredentje gegeven. In het echt was dit groepje nog veel leuker (en verstaanbaarder) dan op de DVD! Voor hun optreden was er een soort competitie in rappen met BSL, heel grappig en een horende jongen met dove ouders won! De tweede avondJohn Smith, de dove komiek (alweer) zien optreden. Hij heeft al heel Groot-Brittannië afgeschuimd het afgelopen half jaar dus de meesten hadden hem al meerdere keren gezien. Hij was precies zelf ook niet zo enthousiast als in het begin en werkte zich snel door zijn show heen. Voor de rest waren er 's avonds verschillende kampvuren en werd er gebabbeld tot diep in de nacht. In elk geval het was de ideale manier om ouders, kinderen, jongeren, tolkstudenten, dove en horende volwassenen samen te brengen, op een ontspannen manier. Iets voor in Vlaanderen misschien??? Enkele sfeerbeelden op flickr.

Maandag was ik terug en woensdag moest ik om vier uur opstaan en weer de bus op. Naar Londen. Tegen alle verwachtingen in kreeg ik meteen mijn visum voor India en moet ik niet meer terug! India komt nu wel heel dichtbij en nu ben ik dus bezig met mijn laatste paper, mijn voorbereiding voor India, en –opnieuw- een zoektocht naar studiebeurzen (voor volgend jaar dus). Op 22 mei vertrek ik dus mijn volgende post zal waarschijnlijk van daaruit zijn!