Het leven van een doctoraatsstudent bestaat uit...

Deadlines, stress en onzekerheden over geld. Dat laatste is misschien typisch voor Engeland, waar doctoraatsstudenten elke pond moeten omdraaien. Het systeem is hier anders dan in België: in België ben je als doctoraatsstudent meestal toch wel tewerkgesteld aan unief en verdien je een redelijk loon, hier ben je dan nog volledig student en moet je elke pond omdraaien en voor elk apart ding geld gaan zoeken, bv. leefkost, inschrijving aan de unief, kosten om naar congressen te gaan, kosten gelinkt aan het onderzoek enzovoorts. Veel mensen doen daardoor halftijds doctoraten en werken de rest van het geld bij elkaar. Er bestaan wel enkele redelijk volledige studiebeurzen, maar dat is dan eerder voor Britten, niet voor buitenlanders.

Dus ben ik nu eigenlijk nog altijd op zoek naar geld om mijn onderzoek in Ghana te financiëren. Ik heb een beurs voor drie jaar voor mijn inschrijving + leefkost, en van de Soroptimistes in Hasselt een beurs voor mijn eerste korte veld-trip naar Ghana, maar ik heb nog niet het geld om mijn 9 maanden veldwerk (3 periodes van 3 maanden in 2008 en 2009) in Ghana te financieren (vluchten, verzekeringen, inentingen, materiaal, plaatselijke kosten,..). Twee grote beursaanvragen ingediend bij fondsen waar ik echt goede kans maakte maar deze week te horen gekregen dat het niets wordt. Teleurgesteld? Ja, echt wel.. Maar paniek? Neen, ik ben er hard mee bezig en het zal op de een of andere manier wel lukken om het geld bijeen te krijgen, bijvoorbeeld door meerdere kleine beursjes te zoeken ipv 1 grote. Maar het is wel erg stresserend, bezig willen zijn met je doctoraat en toch nog de hele tijd moeten uitzoeken hoe je dat moet financieren, het is héél tijdrovend om passende fondsen te vinden (mijn onderzoek is ‘speciaal’ in veel opzichten) en om die aanvragen in te vullen (want elk fonds heeft eigen eisen en veel aanvragen zijn erg uitgebreid).

Ik denk dat ik hier zelfs nog niet eens verteld heb wat ik nu juist ga doen??? Ik ga dus naar Adamorobe in Ghana, een dorp waar door een grote verspreiding van een doof gen, al gedurende 200 jaar veel doven worden geboren en waar een plaatselijke gebarentaal is ontstaan en waar 'iedereen' gebaart; zowel doven als horenden. Een beetje een 'paradijs' dus in de ogen van veel dove mensen. Op de wereld zijn er nog soortgelijke plaatsen - sommigen van jullie weten misschien nog dat ik de eerste keer hierdoor gefascineerd ben geraakt tijdens mijn onderzoek in Suriname en vernam dat er 'dovendorpjes' waren in het Amazonewoud - maar ik heb dus gekozen voor Adamorobe. Zulke situaties zijn nog niet veel onderzocht op socio-cultureel vlak en mijn doel is dus – heel simpel gesteld – om de leefwereld van de dove dorpelingen en hun omgang met de horende dorpelingen te onderzoeken omdat het in groot contrast staat met de westerse dovengemeenschappen waar doven bijvoorbeeld vaak veel meer moeilijkheden tegenkomen in communicatie met horenden.

Momenteel zit ik dus in het eerste van vier jaar doctoreren: dit is een soort 'voorbereidingsjaar' voor het onderzoek. Ik heb drie vakken en heb hiervoor dus ook drie deadlines voor papers, de laatste rond eind mei. Verder heb ik mijn eerste artikel voor publicatie klaargemaakt... Moet ook lezingen beginnen geven en daar ben ik nog zo onervaren en onzeker in dat dit wel erg stresserend is. Op 7 maart is een eerste lezing, hier in Bristol, over mijn onderzoek in India vorig jaar. Nog iets waar een beginnende doctoraatsstudent zich mee bezig houdt is ethiek. Ik heb een lijvig dossier over mijn ‘ethische procedures’ voor mijn onderzoek ingeleverd: ik kan niet ‘zomaar’ naar dat dorp in Ghana gaan en zeggen: ‘hey ik ben Annelies en ik kom hier onderzoek doen en over jullie publiceren en doctoreren’. Je moet uitleg geven, toestemming vragen, enzovoorts. Binnen enkele maanden hierover meer want begin april ga ik al een keertje naar daar! ’t Is te zeggen: ik ben al in Ghana geweest in 2006 maar nog niet in Adamorobe. Ik vertel er later meer over, breng zeker verslag uit op de blog. Intussen ook mijn diploma gekregen van de master Deaf Studies (dus mijn opleiding van vorig jaar). Leuke foto’s te bezichtigen op de fotosite van Maartje (en ja, die Indiër is mijn nieuw lief :)).


Ja inderdaad, ik wil op mijn blog zo nu en dan verslag uitbrengen hoe zo een doctoraat vordert, voor sommige mensen saai en/of ver van hun bed, voor anderen iets dat ze juist wel interessant vinden om eens te lezen, maar dit is dus hoe dat mijn leven nu is... ☺